#సరికొత్త వేకువ కోసం.. !#

లాక్ డౌన్ అంటూ సర్కారు
బ్రతుకు బండికి బ్రేకులు వేసింది.
ఇంట్లో నిత్యావసర సరుకులు
ఒక్కొక్కటిగా నిండుకుంటున్నాయి.
కళ్లల్లో ఉప్పు సముద్రాలు
ఊరుతున్నాయి.

వీధిలోకొచ్చిన మామిడిపళ్ళ
బుట్టని చూసి మా పెద్దది
పెదాల్ని చప్పరిస్తుంది.
ఆ పిల్లని  ఆ ధ్యాస నుండి
మెల్లగాతప్పించి మెప్పించాలంటే..
కత్తి మొన మీద కాలి బొటన వేలు
మోపి కర్ర సాము చేయడమే.
ఈ యేడాది మామిడి రుచి చూసే
యోగం  దానికి లేనట్టేనని
ఎలాగోలా చెప్పేయాలి.

బిల్లు కట్టలేదని కేబుల్ ఆపరేటర్
మా మాటల డబ్బా..
గొంతునొక్కేసి చాలా రోజులైంది.
ఇంటెడు చాకిరీ చేసి ఏ సాయం
సంధ్యలోనో.. ధారావాహికల్ని
తింటూ తాగుతూ ఒక  రకమైన
మత్తులో తూగే..మా ఇంటావిడకి
ఇప్పుడా ధ్యాసలేదు.

పాలు కారని  రొమ్ముని
పసోడి పెదాలికి తాకించి
కడుపు సగమే నిండి అర్ధాకలితో
ఈడ్చుకుపోయిన ఆ పిల్లాడి
పొట్టని సవరదీస్తూ..
బిక్క సచ్చిపోయి ఎటో దిక్కులు చూస్తోంది.

డబ్బా పాలకి అలవాటు పడ్డ
ఏడాదిన్నర పసోడు..
ఏడ్చే ఓపిక కూడా
లేక వాళ్ళమ్మ వొడిలో..
నిస్సత్తువగా  కదులుతున్నాడు.

పొద్దు పొడవక ముందే  తెచ్చిన
చిన్న పాల ప్యాకెట్, అర డబ్బానే
నిండి..పొద్దు ఇంకి పోకముందే నిండుకుంది.
పటిక బెల్లం నీళ్లు కలిపో..
వొట్టి పోయిన రొమ్ముల్ని
పెదాలకు కరిపించో..
పిల్లాడ్ని మాయ చేస్తే మాత్రం..
నిజం యెరిగిన వాడి
ఆకలి పేగు గమ్మున
ఊరుకుంటుందా?!
ఆ  అమ్మ కళ్ళల్లోని 'చెమ్మ'
ఆ పసోడి పెదాలని ఎంత సేపని
తడారిపోకుండా ఉంచగలదు.?!

ముతక బియ్యపు అన్నం
పంటి క్రిందపోతక చెక్కలా
నలుగుతుంటే..
పట్నం వొచ్చాక సన్న బియ్యపు
నాజూకు తనానికి అలవాటు పడ్డ
నా నాలుక..ఇష్టం లేనట్టుగా
కదులుతుంది.

చారులో అదే అన్నం మెత్తగా
పిసికి పెడితే తేడా తెలియని పెద్దది
అదే అమృతం అనుకుని
ఆబగా తినేస్తుంది..
చూసే కళ్ళని బట్టే ఉంటుంది ఏదైనా!

ఏ చేయూత లేని నా 'బడుగు బ్రతుకు'
క్షణ క్షణం   భయంతో
బిక్క సచ్చిపోతూంది...
సర్కారోళ్ళు దొడ్డ  మనసుతో
చేసే సాయం..ఆపద్ధర్మం గా
నా చేతుల్లో పెట్టడానికి
నేనిక్కడ మొలిచిన
'కార్డు దారుణ్ణి  'కాదు.
పొట్ట చేతపట్టుకుని పక్క రాష్ర్టం
నుండి  అన్నమో రామచంద్రా..
అంటూ తరలి వొచ్చిన 'వలసజీవి'ని!

నా జేబులోనుండి ఒక్కొక్కటే
జారిపోతున్న  చిల్లర పైసలు..
ఎప్పుడూలేంది ఇప్పుడు  యముడి
మహిషం మెడలోని మృత్యు గంటల్లాగా..
ఘల్లు ఘల్లున మోగుతున్నాయి.
ఆ చిల్లర  కాస్త చెదిరిపోతే ..
బియ్యంసంచి లోని  ఆ కాసిన్ని
గింజలు కాస్త నిండు కుంటే..
చివరాఖరికి చేసేదేంలేదింక !

మా దిగువ మధ్యతరగతి అభిమానాన్ని
నాలుగు రోడ్లు కూడలికి తాకట్టు
పెట్టి ఏ దాతో దాతృత్వంతో
విసిరే నాలుగు మెతుకులు
కోసం రోడ్డు పక్కన కాపు కాయాల్సిందే!

అంతకంటే ఇంకేం  చేస్తాం..
బ్రతికి బట్ట కట్టడానికి
అక్కరకు రాని 'ఆత్మాభిమానం'
ఉంటేనేం?! ఊడితేనేం..
చూస్తూ చూస్తూ అర్థం లేని
విలువలు కోసం ఆత్మ బలిదానం
చేసుకోలేం కదా..!
కనీసం బ్రతుకి ఉంటేనే  చాలిప్పుడు,
పనికి రాని విలువలన్నింటిని..
మడిచి ముడ్డికింద పెట్టెయడమే
సబబు.

మళ్ళీ మనందరికీ మంచి
రోజులొస్తాయ్..
విశృంఖల జీవన విధానానికి
స్వస్తి పలికి..
అణువణువునా మానవత్వం
పరిమళిస్తూ...
మన బ్రతుకులకో కొత్త అర్ధాన్ని
తెలియజెప్పే ..
సరికొత్త ఉషోదయ కిరణాలు
గడప గడపని ముద్దాడతాయ్. !!

అప్పటి దాకా
కన్నీటితోనే  కడుపు నింపుకుని...
మనసు నిండా కొత్త ఆశల్ని ఒంపుకుని..
కరోనా రహిత సరికొత్త ప్రపంచం
కోసం సప్త వర్ణాల కలలు కందాం!
భౌతికంగా ఎడమవుతూ..
మనో నిబ్బరంతో  కలిసికట్టుగా..
పోరాడదాం !!

శ్రీను. కుడుపూడి 🌷

అ(త్త)మ్మ .

అమ్మ నాన్నోళ్లు పెద్దోళ్ళు అయిపోయారు. మేమేమో పొట్ట చేతపట్టుకుని నగరానికి వలసోచ్చేసాం.కడుపులో నొప్పొచ్చినా కళ్ళు బైర్లు కమ్మినా వాళ్ళని అక్కున చేర్చుకునేదెవరు? మా అదృష్టం బాగుండి మా చిన్నాన్న కొడుకులు చేదోడు వాదోడు గా ఉంటున్నారు. వాళ్ళు మాత్రం ఎంత కాలం సాయం గా ఉండగలరు. వాళ్ళ కష్టాలు వాళ్ళకి ఉంటాయి కదా. మేమే అక్కడికి వెళ్లి ఎక్కువ రోజులు ఉండలేని పరిస్థితి.ఇలాగే..  మాలాగే చాలా మంది. దగ్గర్లో ఉన్న అక్కో చెల్లో వాళ్ళకి బాలేనపుడు నాల్రోజులు వాళ్ళ దగ్గర ఉండి వస్తుంది. ఎక్కువ రోజులు ఉన్నా బావ ఒప్పుకోడు కదా. మా  బావే కాదు చాలా మంది బావగార్లు అందుకు సమ్మతించరు." ఏం మీ మరదళ్ళు (కోడళ్ళు )లేరా.. మీ అమ్మ కి చేయడానికి "అని అనేస్తారు పుసుక్కున!పాపం కోడళ్ళకేమో బోలెడు కష్టాలు. అత్తామామగార్లని పట్టించుకునే తీరిక ఓపిక  ఎక్కడిది?!ఎక్కువ రోజులు ఊర్లో  ఉంటే  సిటీ లో 'మా పిల్లల చదువులు ఏమైపోవాలి 'అనో..నేను అక్కడే ఉండిపోతే 'మీ మంచి చెడు ఎవరు చూస్తారు' అంటూనో  మగాళ్ళవైపు నుండి నరుక్కొస్తారు.నిజానికి  అసలు సంగతి అది కాదు అని వాళ్ళకి కూడా తెలుసు. ఏదో మొహమాటానికి నాల్రోజులు అత్తింట్లో ఉన్నా, ఇంకో నాల్రోజులు పుట్టింటిలో ఉంటే బాగుణ్ణు అనుకునే మనస్తత్వాలు ఐపోయే... ఈ కాలం లోనే ఇలాగున్నారో తరతరాలుగా కోడళ్ళంతా ఇంతేనేమో అర్ధం కాదు. ఇవాళ్టి కోడలే రేపటి అత్తగారు అవ్వాల్సివస్తుంది అన్న ఎరుక వీళ్ళకి తెలీకనా? !ఏది ఏమైనా కూతుర్లంత ఆపేక్ష గా కోడళ్ళు (అందరూ కాదు )చూడరు అన్నది మాత్రం పరమ సత్యం. కోడళ్ళకి ఎప్పుడు తెలుస్తుందో.. అమ్మ కి, "అత్త"మ్మ కి మద్య  రెండు అక్షరాలు మాత్రమే అంతరం అని !కూతుర్లకి ఎప్పుడు తెలుస్తుందో పుట్టింట్లో ఆపేక్ష అత్తింట్లోనూ చూపించాలని 😊. మనసు కాస్త విశాలం చేసుకుని చూస్తే అత్త కూడా 'అమ్మే' అని !!🙏

నాన్న ఇచ్చిన ఆస్తి.

మా నాన్న పీచుమిఠాయి అమ్మకముందు, నాలాగే ఓ పేద్ద ధియేటర్ లో ఓ చిన్న ఉద్యోగం చేసేవారు. గేట్ కీపర్ ! (He is equal to wicketkeeper Ms Dhoni 😊).ఆయన అనుమతి లేనిదే చిన్న ఈగ కూడా లోపలికి ఎంటరయ్యేది కాదంట. ఆ మాట కుడా మా నాన్న మీసం మెలేసి చెబుతాడు. అలా ఉద్యోగం చేస్తూనే.. వచ్చి పోయే సినిమాలన్నీ ఒకటికి పది సార్లు చూసేవాడు. రాత్రికి ఇంటికొచ్చాక, నేను నాన్న పక్కలోకి  
దూరి కథలు చెప్పమని సతాయిస్తుంటే..అప్పుడు మొదలెట్టేవాడు కథలు..అనగనగా ఒక రాజుగారుండేవారు.. అంటూ అయన చూసిన జానపద  సినెమాలన్నింటిని ఒక్కొక్క కథగా చెబుతూ నన్ను నిద్రపుచ్చేవాడు. అవి వింటూ మా నాన్నకి ఎన్ని కథలొచ్చో అని అబ్బుర పడిపోయేవాడ్ని. అప్పుడు నాకు తెలియదు అవి సినిమా కథలని !కొంచెం వయసొచ్చాక.. ఏ దూరదర్శన్ లోనో.. వీధి తెరమీదనో.. ఒక 'భక్త ప్రహ్లాద' నో 'ధాన వీర శూర కర్ణ'నో చూసినప్పుడు- "ఓర్నీ తస్సాదియ్యా.. ఇదా అసలు సంగతి" అనుకునేవాడిని.ఏది ఏమైనా మా నాన్న కి కథలు చెప్పడం వచ్చు.దాని వల్ల  నాకు కథలు వినడం.. దానితో పాటే నేను కుడా కథకుడ్ని కావాలన్న ద్యాస వచ్చింది. నా సంగతి ఇలా ఉంటే,నా కంటే పదేళ్లు వెనకపుట్టిన మా తమ్ముడైతే.. అసలు కథలు చెప్పమని అడిగేవాడే కాదు. ఎందుకంటే వాడు కథలు వినే టైపు కాదు.. కథలు చెప్పేరకం 😋.వాడు పుట్టుకతోనే పెద్ద కథకుడు. 😂.అలా కొన్నాళ్ళు పాటు ఒకరి కింద కష్టం చేసిన మా నాన్న, ఏదో ఒక విషయం లో చేయని తప్పుకి మాట పడి.. ఈ జన్మలో ఇంకొకడి కింద పనిచేయనని ఒట్టేసుకున్నాడు.. అయినా నా కథా కాలక్షేపం ఆగిపోలేదు. పేపర్లకి పాత ఇనప సామాన్లకి పీచు మిఠాయి అమ్మే మా నాన్న...  పాత పేపర్ల తో పాటే వచ్చే కథల పుస్తకాల్ని అమ్మితే పావలా వస్తుందని తెలిసి కుడా అమ్మకుండా నా కోసం ఇంటికి తెచ్చేవాడు. ఆ పుస్తకాలతోటే నాకు మెల్లగా ప్రపంచాన్ని చదవడం అలవాటైంది. ఎంత కష్టం లో అయినా గుండె నిబ్బరం గా ఉండటం తెలిసింది. ఏ నాన్న అయినా ఇంతకంటే గొప్ప ఆస్తి ఇంకేం ఇస్తారు చెప్పండి 👍

బైరాగి

వొళ్ళంతా బూడిద పూసుకుని
ఎవర్నో వెతుకులాడుతూ  తిరిగే బైరాగిలా
చూపుల్ని శున్యం లోకి వేలాడదీసి
జనారణ్యంలో వైరాగ్యంతో
తిరుగడుతుంటాను నేను..
ఏదో సాధించానని విర్ర వీగే వాళ్ళని చూస్తే
యేమి అనిపించదు నాకు..
 అసలేం సాధించారని !?

ఆమె స్పర్శ సైతం పులకింతలు రేపదు నాలో..
వాడి కేరింతకి అనందం ఉప్పొంగదు యెదలో..
అతడి కరచాలనంతో  కొంచెమైనా కదలిక రాదు మదిలో..
నాలో భావోద్వేగాలు ..
ఏనాడో ఉరికొయ్యికి
బలి అయ్యాయి..

ఆశలుండవు నాకు ..
ఆశయాలు అసలే లేవు.
జీవచ్ఛవాలు రంగులు అద్దుకుని తిరిగాడే ఈ లోకంలో
తెగిన గాలిపటంలా దిక్కు దారి తెలియని నేను-
నన్ను నేను కాలానికి ఎరగా వేసుకుని కాటి వైపు చూస్తూ కూర్చుంటాను నిర్లక్ష్యంగా..
పెదాలపై ప్లాస్టిక్ పువ్వుల్ని వికసించే
ఈ రోబోటిక్ జనాల మధ్యలో
ఊపిరి సలపనప్పుడు
నన్ను నేను 'వెలి' వేసుకోవడం తప్ప
 ఇంకేం చేయగలను ? !

అసలు ఏం సాధించారని విర్రవీగాలి వీళ్లంతా  ..
మట్టిలోనుంచి పుట్టిన మనిషి..
మట్టి తత్వాన్ని వదిలేశాక  యేమి సాధిస్తే ఏం,
సాధించకుండా ఉంటే ఏం ? !
అలాంటోళ్లని భుజాలకి ఎత్తుకోవడమంటే ..
శవాల్ని సామూహికం గా ఉరేగించడమే కదా !
ఆ శవాల జాతర్ని  చూస్తూ..
బూడిద పూసుకోకుండానే
నేను ఊళ్ళో తిరుగాడే బైరాగిని
యెప్పుడైపోయానో...!? 🤔


శ్రీను. కుడుపూడి.

జీవచ్ఛవాలు

ఏమిటో ఈ పరుగులు? !
చావుకి చాలా లేటైపోతున్నట్టు !
కాళ్ళమీద కార్లమీద
బైకుల్లో.. గగనవీధుల్లో...
ఒకటే ఉరుకులు
గజిబిజి పరుగులు !!

ఆత్మలు ఏనాడో 'సూసైడ్ 'చేసుకున్నాయి.
'మనసులు 'ఆవిరవుతూ...
అదృశ్యమవుతున్నాయి.
మనిషిప్పుడు కదిలే పాషాణం.

రంగు కాగితాలే మనుషుల్ని
శాసించే ఈ లోకంలో
'విలువల'కి ఏనాడో
వస్త్రాపహరణం జరిగిపోయింది.
ఒకవేళ కాలం కలిసొచ్చి 'చస్తే'..
పోయేదేమిలేదింక !

మహా అయితే కాల్చితే
గుప్పెడు బూడిద !
పండిస్తే పిడికెడు మట్టి తప్ప !!!

దిశా.. నిర్ధేశం.

మేం అబలలం కాదు..

యుగ యుగాలుగా ఆకృత్యాలను భరిస్తున్నా
ధైర్యం వీడని 'నిర్భయ'లం.
అన్యాయాన్ని నిలదీసి ఆత్మ గౌరవంతో బ్రతికే సింహాలం.

ఒకప్పుడు సతీసహగమనం..
ఆనక వరకట్నం పిచాశం.
ఇప్పుడు అత్యాచార అరాచకం.
రూపం మాత్రమే మారింది..
తరతరాలుగా..
'దౌర్జన్య కాండ' కొనసాగుతూనే ఉంది.
అయినా కూడా , ఈ మారణహోమాలికి ఏ
మాత్రం వెరవని వీర వనితలం.

మేం సబలలం..
కామంతో కళ్లు మూసుకుపోయి ఉన్మాదం తో కాటు వేసే పిచ్చి కుక్కలకు "తూటా" రుచి చూపించే
'దిశా 'నిర్ధేశుకులం.

మేం ఆడోళ్ళం..
మీ ఆకలి కడుపులకి అన్నం పెడతాం..
కష్టమొస్తే గుండెల్లో దాచుకుంటాం..
మీతో మాకు కష్టమొస్తే మాత్రం
అణుబాంబులమవుతాం.


గుండె పిండి పాలుపట్టి
ముద్ద పెట్టి మూతి తుడిచి
ముడ్డి కడిగి లాలపోసి జోలపాడే  తల్లి
వడిలో సేద తీరే పిల్లవాడా...
పెరిగి పెద్దై మొగోడినంటూ మీసం
మెలేసే  ఓ మొనగాడా..

నీ తల్లి కూడా ఒక ఆడమనిషే కదా
నడి రోడ్డు మీద నడిచే ఆడతల్లి కూడా
ఇంకెవరికో తల్లెనో చెల్లెనో కదా.. !
మరెందుకు ఆతల్లిని కామంతో చిదిమేస్తావ్.
కసి తో మసి చేస్తావ్..
నీ సృష్టి మూలాల్ని నీవే ఛిద్రం చేసుకుంటావ్..?!!

శ్రీను. కుడుపూడి🌷