అ(త్త)మ్మ .

అమ్మ నాన్నోళ్లు పెద్దోళ్ళు అయిపోయారు. మేమేమో పొట్ట చేతపట్టుకుని నగరానికి వలసోచ్చేసాం.కడుపులో నొప్పొచ్చినా కళ్ళు బైర్లు కమ్మినా వాళ్ళని అక్కున చేర్చుకునేదెవరు? మా అదృష్టం బాగుండి మా చిన్నాన్న కొడుకులు చేదోడు వాదోడు గా ఉంటున్నారు. వాళ్ళు మాత్రం ఎంత కాలం సాయం గా ఉండగలరు. వాళ్ళ కష్టాలు వాళ్ళకి ఉంటాయి కదా. మేమే అక్కడికి వెళ్లి ఎక్కువ రోజులు ఉండలేని పరిస్థితి.ఇలాగే..  మాలాగే చాలా మంది. దగ్గర్లో ఉన్న అక్కో చెల్లో వాళ్ళకి బాలేనపుడు నాల్రోజులు వాళ్ళ దగ్గర ఉండి వస్తుంది. ఎక్కువ రోజులు ఉన్నా బావ ఒప్పుకోడు కదా. మా  బావే కాదు చాలా మంది బావగార్లు అందుకు సమ్మతించరు." ఏం మీ మరదళ్ళు (కోడళ్ళు )లేరా.. మీ అమ్మ కి చేయడానికి "అని అనేస్తారు పుసుక్కున!పాపం కోడళ్ళకేమో బోలెడు కష్టాలు. అత్తామామగార్లని పట్టించుకునే తీరిక ఓపిక  ఎక్కడిది?!ఎక్కువ రోజులు ఊర్లో  ఉంటే  సిటీ లో 'మా పిల్లల చదువులు ఏమైపోవాలి 'అనో..నేను అక్కడే ఉండిపోతే 'మీ మంచి చెడు ఎవరు చూస్తారు' అంటూనో  మగాళ్ళవైపు నుండి నరుక్కొస్తారు.నిజానికి  అసలు సంగతి అది కాదు అని వాళ్ళకి కూడా తెలుసు. ఏదో మొహమాటానికి నాల్రోజులు అత్తింట్లో ఉన్నా, ఇంకో నాల్రోజులు పుట్టింటిలో ఉంటే బాగుణ్ణు అనుకునే మనస్తత్వాలు ఐపోయే... ఈ కాలం లోనే ఇలాగున్నారో తరతరాలుగా కోడళ్ళంతా ఇంతేనేమో అర్ధం కాదు. ఇవాళ్టి కోడలే రేపటి అత్తగారు అవ్వాల్సివస్తుంది అన్న ఎరుక వీళ్ళకి తెలీకనా? !ఏది ఏమైనా కూతుర్లంత ఆపేక్ష గా కోడళ్ళు (అందరూ కాదు )చూడరు అన్నది మాత్రం పరమ సత్యం. కోడళ్ళకి ఎప్పుడు తెలుస్తుందో.. అమ్మ కి, "అత్త"మ్మ కి మద్య  రెండు అక్షరాలు మాత్రమే అంతరం అని !కూతుర్లకి ఎప్పుడు తెలుస్తుందో పుట్టింట్లో ఆపేక్ష అత్తింట్లోనూ చూపించాలని 😊. మనసు కాస్త విశాలం చేసుకుని చూస్తే అత్త కూడా 'అమ్మే' అని !!🙏

నాన్న ఇచ్చిన ఆస్తి.

మా నాన్న పీచుమిఠాయి అమ్మకముందు, నాలాగే ఓ పేద్ద ధియేటర్ లో ఓ చిన్న ఉద్యోగం చేసేవారు. గేట్ కీపర్ ! (He is equal to wicketkeeper Ms Dhoni 😊).ఆయన అనుమతి లేనిదే చిన్న ఈగ కూడా లోపలికి ఎంటరయ్యేది కాదంట. ఆ మాట కుడా మా నాన్న మీసం మెలేసి చెబుతాడు. అలా ఉద్యోగం చేస్తూనే.. వచ్చి పోయే సినిమాలన్నీ ఒకటికి పది సార్లు చూసేవాడు. రాత్రికి ఇంటికొచ్చాక, నేను నాన్న పక్కలోకి  
దూరి కథలు చెప్పమని సతాయిస్తుంటే..అప్పుడు మొదలెట్టేవాడు కథలు..అనగనగా ఒక రాజుగారుండేవారు.. అంటూ అయన చూసిన జానపద  సినెమాలన్నింటిని ఒక్కొక్క కథగా చెబుతూ నన్ను నిద్రపుచ్చేవాడు. అవి వింటూ మా నాన్నకి ఎన్ని కథలొచ్చో అని అబ్బుర పడిపోయేవాడ్ని. అప్పుడు నాకు తెలియదు అవి సినిమా కథలని !కొంచెం వయసొచ్చాక.. ఏ దూరదర్శన్ లోనో.. వీధి తెరమీదనో.. ఒక 'భక్త ప్రహ్లాద' నో 'ధాన వీర శూర కర్ణ'నో చూసినప్పుడు- "ఓర్నీ తస్సాదియ్యా.. ఇదా అసలు సంగతి" అనుకునేవాడిని.ఏది ఏమైనా మా నాన్న కి కథలు చెప్పడం వచ్చు.దాని వల్ల  నాకు కథలు వినడం.. దానితో పాటే నేను కుడా కథకుడ్ని కావాలన్న ద్యాస వచ్చింది. నా సంగతి ఇలా ఉంటే,నా కంటే పదేళ్లు వెనకపుట్టిన మా తమ్ముడైతే.. అసలు కథలు చెప్పమని అడిగేవాడే కాదు. ఎందుకంటే వాడు కథలు వినే టైపు కాదు.. కథలు చెప్పేరకం 😋.వాడు పుట్టుకతోనే పెద్ద కథకుడు. 😂.అలా కొన్నాళ్ళు పాటు ఒకరి కింద కష్టం చేసిన మా నాన్న, ఏదో ఒక విషయం లో చేయని తప్పుకి మాట పడి.. ఈ జన్మలో ఇంకొకడి కింద పనిచేయనని ఒట్టేసుకున్నాడు.. అయినా నా కథా కాలక్షేపం ఆగిపోలేదు. పేపర్లకి పాత ఇనప సామాన్లకి పీచు మిఠాయి అమ్మే మా నాన్న...  పాత పేపర్ల తో పాటే వచ్చే కథల పుస్తకాల్ని అమ్మితే పావలా వస్తుందని తెలిసి కుడా అమ్మకుండా నా కోసం ఇంటికి తెచ్చేవాడు. ఆ పుస్తకాలతోటే నాకు మెల్లగా ప్రపంచాన్ని చదవడం అలవాటైంది. ఎంత కష్టం లో అయినా గుండె నిబ్బరం గా ఉండటం తెలిసింది. ఏ నాన్న అయినా ఇంతకంటే గొప్ప ఆస్తి ఇంకేం ఇస్తారు చెప్పండి 👍