నాన్న ఇచ్చిన ఆస్తి.

మా నాన్న పీచుమిఠాయి అమ్మకముందు, నాలాగే ఓ పేద్ద ధియేటర్ లో ఓ చిన్న ఉద్యోగం చేసేవారు. గేట్ కీపర్ ! (He is equal to wicketkeeper Ms Dhoni 😊).ఆయన అనుమతి లేనిదే చిన్న ఈగ కూడా లోపలికి ఎంటరయ్యేది కాదంట. ఆ మాట కుడా మా నాన్న మీసం మెలేసి చెబుతాడు. అలా ఉద్యోగం చేస్తూనే.. వచ్చి పోయే సినిమాలన్నీ ఒకటికి పది సార్లు చూసేవాడు. రాత్రికి ఇంటికొచ్చాక, నేను నాన్న పక్కలోకి  
దూరి కథలు చెప్పమని సతాయిస్తుంటే..అప్పుడు మొదలెట్టేవాడు కథలు..అనగనగా ఒక రాజుగారుండేవారు.. అంటూ అయన చూసిన జానపద  సినెమాలన్నింటిని ఒక్కొక్క కథగా చెబుతూ నన్ను నిద్రపుచ్చేవాడు. అవి వింటూ మా నాన్నకి ఎన్ని కథలొచ్చో అని అబ్బుర పడిపోయేవాడ్ని. అప్పుడు నాకు తెలియదు అవి సినిమా కథలని !కొంచెం వయసొచ్చాక.. ఏ దూరదర్శన్ లోనో.. వీధి తెరమీదనో.. ఒక 'భక్త ప్రహ్లాద' నో 'ధాన వీర శూర కర్ణ'నో చూసినప్పుడు- "ఓర్నీ తస్సాదియ్యా.. ఇదా అసలు సంగతి" అనుకునేవాడిని.ఏది ఏమైనా మా నాన్న కి కథలు చెప్పడం వచ్చు.దాని వల్ల  నాకు కథలు వినడం.. దానితో పాటే నేను కుడా కథకుడ్ని కావాలన్న ద్యాస వచ్చింది. నా సంగతి ఇలా ఉంటే,నా కంటే పదేళ్లు వెనకపుట్టిన మా తమ్ముడైతే.. అసలు కథలు చెప్పమని అడిగేవాడే కాదు. ఎందుకంటే వాడు కథలు వినే టైపు కాదు.. కథలు చెప్పేరకం 😋.వాడు పుట్టుకతోనే పెద్ద కథకుడు. 😂.అలా కొన్నాళ్ళు పాటు ఒకరి కింద కష్టం చేసిన మా నాన్న, ఏదో ఒక విషయం లో చేయని తప్పుకి మాట పడి.. ఈ జన్మలో ఇంకొకడి కింద పనిచేయనని ఒట్టేసుకున్నాడు.. అయినా నా కథా కాలక్షేపం ఆగిపోలేదు. పేపర్లకి పాత ఇనప సామాన్లకి పీచు మిఠాయి అమ్మే మా నాన్న...  పాత పేపర్ల తో పాటే వచ్చే కథల పుస్తకాల్ని అమ్మితే పావలా వస్తుందని తెలిసి కుడా అమ్మకుండా నా కోసం ఇంటికి తెచ్చేవాడు. ఆ పుస్తకాలతోటే నాకు మెల్లగా ప్రపంచాన్ని చదవడం అలవాటైంది. ఎంత కష్టం లో అయినా గుండె నిబ్బరం గా ఉండటం తెలిసింది. ఏ నాన్న అయినా ఇంతకంటే గొప్ప ఆస్తి ఇంకేం ఇస్తారు చెప్పండి 👍