1, ఫిబ్రవరి 2020, శనివారం

అ(త్త)మ్మ .

అమ్మ నాన్నోళ్లు పెద్దోళ్ళు అయిపోయారు. మేమేమో పొట్ట చేతపట్టుకుని నగరానికి వలసోచ్చేసాం.కడుపులో నొప్పొచ్చినా కళ్ళు బైర్లు కమ్మినా వాళ్ళని అక్కున చేర్చుకునేదెవరు? మా అదృష్టం బాగుండి మా చిన్నాన్న కొడుకులు చేదోడు వాదోడు గా ఉంటున్నారు. వాళ్ళు మాత్రం ఎంత కాలం సాయం గా ఉండగలరు. వాళ్ళ కష్టాలు వాళ్ళకి ఉంటాయి కదా. మేమే అక్కడికి వెళ్లి ఎక్కువ రోజులు ఉండలేని పరిస్థితి.ఇలాగే..  మాలాగే చాలా మంది. దగ్గర్లో ఉన్న అక్కో చెల్లో వాళ్ళకి బాలేనపుడు నాల్రోజులు వాళ్ళ దగ్గర ఉండి వస్తుంది. ఎక్కువ రోజులు ఉన్నా బావ ఒప్పుకోడు కదా. మా  బావే కాదు చాలా మంది బావగార్లు అందుకు సమ్మతించరు." ఏం మీ మరదళ్ళు (కోడళ్ళు )లేరా.. మీ అమ్మ కి చేయడానికి "అని అనేస్తారు పుసుక్కున!పాపం కోడళ్ళకేమో బోలెడు కష్టాలు. అత్తామామగార్లని పట్టించుకునే తీరిక ఓపిక  ఎక్కడిది?!ఎక్కువ రోజులు ఊర్లో  ఉంటే  సిటీ లో 'మా పిల్లల చదువులు ఏమైపోవాలి 'అనో..నేను అక్కడే ఉండిపోతే 'మీ మంచి చెడు ఎవరు చూస్తారు' అంటూనో  మగాళ్ళవైపు నుండి నరుక్కొస్తారు.నిజానికి  అసలు సంగతి అది కాదు అని వాళ్ళకి కూడా తెలుసు. ఏదో మొహమాటానికి నాల్రోజులు అత్తింట్లో ఉన్నా, ఇంకో నాల్రోజులు పుట్టింటిలో ఉంటే బాగుణ్ణు అనుకునే మనస్తత్వాలు ఐపోయే... ఈ కాలం లోనే ఇలాగున్నారో తరతరాలుగా కోడళ్ళంతా ఇంతేనేమో అర్ధం కాదు. ఇవాళ్టి కోడలే రేపటి అత్తగారు అవ్వాల్సివస్తుంది అన్న ఎరుక వీళ్ళకి తెలీకనా? !ఏది ఏమైనా కూతుర్లంత ఆపేక్ష గా కోడళ్ళు (అందరూ కాదు )చూడరు అన్నది మాత్రం పరమ సత్యం. కోడళ్ళకి ఎప్పుడు తెలుస్తుందో.. అమ్మ కి, "అత్త"మ్మ కి మద్య  రెండు అక్షరాలు మాత్రమే అంతరం అని !కూతుర్లకి ఎప్పుడు తెలుస్తుందో పుట్టింట్లో ఆపేక్ష అత్తింట్లోనూ చూపించాలని 😊. మనసు కాస్త విశాలం చేసుకుని చూస్తే అత్త కూడా 'అమ్మే' అని !!🙏

కామెంట్‌లు లేవు:

భోగిమంట- కథ (సాక్షి ఫన్ డే )

సంక్రాంతికి సొంతూరు అమలాపురం బయలుదేరాము హైదరాబాద్ నుండి. కూకట్ పల్లి బస్టాప్ లో నిలబడ్డాం బస్సుకోసం.పండగ సందడిని పొట్లం కట్టుకుని నింగికి దూ...